Samara Beach, Costa Rica

Samara Beach, Costa Rica

Van Nicaragua naar Costa Rica

Lekker vroeg wilden wij weg, omdat er een bus om 09.30 uur zou gaan vanaf de grens. eerst taxi naar de grens. Andere toerist wilde wel mee. Leuk ben je eerst Engels tegen elkaar aan het praten tot je vraagt waar vandaan je komt, blijkt dit voor beide Nederland te zijn.

Voor de grens worden wij afgezet en gelijk komen de geldwisselaars op je af. Maar dat doen we nog even niet. Eerst het land uit komen, daarna mag je een stuk (niemandsland) lopen van ongeveer een kilometer om Costa Rica in te komen. Eerste paspoort controle daarna bagage check. Zo'n grens gebied heeft altijd iets lugubers, stof, hitte, beetje vervallen zooitje, rondhangende mensen en voor de grens staan er zo 30 of 40 vrachtwagens stil. Ik zou niet weten of die er vier uur over doen om de grens te passeren of vier dagen. Foto's maken wordt hier niet gewaardeerd dus doen wij dit maar niet. Maar de bus gehaald.

Aansluiting in Liberia, moesten een half uurtje wachten, niet verkeerd dachten wij. Maar potver Jan heeft op het nippertje het jatten van zijn portemonnee kunnen voorkomen. Mensen staan hier, was ons al opgevallen, heel netjes in de rij voor de bus, dus wij stonden bijna vooraan omdat we net te laat waren voor de eerdere bus. Een man die ons ‘hielp' bleek later ook bij twee andere boeven te horen. Tezamen veroorzaakten zij een dringpartij waarbij ze ondertussen Jans ritsje aan de zijkant van zijn broekspijp probeerden te openen om daaruit zijn portemonnee te pakken. Maar ondanks dat er aan drie kanten tegen Jan werd aangeduwd, had hij het door, hahaha. Jan was kwaad, wow, hij duwde die vent opzij, raapte zijn portemonnee op (ja 't was op het nippertje) en schreeuwde hierbij. Dat was zo ongeveer onze eerste kennismaking met Costa Rica, niet tof!!

Bus naar Nicoya, bus naar Samara beach, wij waren bijna 8 uur verder, bekaf, maar wel aan de kust. Wat we hier gaan doen weten wij nog niet. Vele uitstapjes is niet zo aan ons besteedt, dus wellicht wordt het genieten van de zee, elkaar en de zon.

Later zijn we nog een groot verschil met Nicaragua tegen gekomen. Hier in Costa Rica mag je echt op heel erg weinig plekken roken. Gister spraken we met de receptioniste van ons hotel en zij vertelde dat roken volgens de wet eigenlijk alleen mag in je eigen auto en in je eigen huis. Dus zelfs niet op straat. Is toch een kutregel of niet!! Nicaragua gaat daar toch beduidend soepeler mee om.

Wat hier zo prachtig is, is dat er loslopende paarden zijn in het dorp. Soms zie je ze alleen of met twee of drie op straat lopen en dan gaan ze een tuin/weilandje in. Of over strand, vanmiddag nog, vier paarden best flink in galop over het strand!! Prachtig!!

De hitte is ongelofelijk hier, echt, om 09.00 uur 's ochtends reeds 30 graden in de schaduw, overdag dus tot 35 graden. Dit hebben wij nooit eerder meegemaakt. De laatste dagen is het ook vele delen van de dag windstil. Dit blijkt te maken met de maanden maart en april die nu wat vroeger intreden.

Morgen gaan wij naar Alajuela, een stadje bij San Juan, hoofdstad van Costa Rica, vlak bij de luchthaven waar vandaan zondag ochtend ons vliegtuig naar Nederland vertrekt. Hier is de temperatuur beduidend lager, max. 25 graden en min. 13 graden. Betere overgang dachten wij zo. Dadelijk dus afscheid nemen van die fantastische Pacifische oceaan. Snik.

Nicaragua, San Juan del Sur

San Juan del Sur, Nicaragua

Vanuit Granada zijn we naar de kust in Nicaragua gegaan, de kust vooral de Pacifische trekt ons enorm. Lekker warm en zwemmen in temperaturen van die oceaan van ongeveer 28/30 graden. Heeeeeeeerlijk!!!

Toch maar met de taxi naar het busstation (anders was het ver lopen), daar de bus gepakt naar Rivas en van daaruit een bus naar San Juan del Sur. De bus terminals zijn vaak enorm stoffige zandplaatsen waar het bloedje heet is. Mensen zien je aankomen en wijzen je direct waar je moet zijn voor de bus die je hebben wilt. Soms moet je een kaartje kopen aan een loket en krijg je aangewezen plaatsen, soms moet je gewoon instappen en kun je zitten of moet je staan. En elk briesje wat voorbij komt is welkom. Maar het gaat meestal vrij vlotjes, 't is dodelijk vermoeiend maar de tijd vliegt. Dit was een reis van ongeveer 4 uur.

Onderweg zie je de meest prachtige dingen, van boerderijen, veehouders en landbouwers tot dorpjes waar veel leven is. Dan niet de bergen, rivieren (vaak droog of laag water) en landerijen vergeten. Dit uitzicht is gewoon zo anders dan Nederland dat het enorm boeit.

In San Juan Del Sur werden we weer opgewacht door iemand die wel een leuk hotel voor je heeft. Dan zeggen wij vaak ‘'primero fumar'' (eerst roken). Dat laat ons eerst even aankomen en de boel bekijken, oriënteren waar je bent in het dorp. We zagen al het hotel waar we over gelezen hadden maar zijn toch met hem meegelopen, je weet maar nooit. Dit was geen succes, donkere kamers in een bouwval van een gebouw. Terug naar het eerder genoemde hotel, dit was leuk. Een leuk vrouwtje en voor de kamer een zitje waar we konden roken en gebruik van koelkast wat wij ook vaak fijn vinden om een ontbijtje zelf te maken en een koud biertje te hebben.

San Juan Del Sur ligt in een mooie baai waarin vele boten lagen en perfect gericht op het westen waardoor de zonsondergang weer prachtig was. Toch trok de zee hier niet erg aan om er ook in te gaan zwemmen. Wij zouden met dagtrips naar diverse (grote en kleine) stranden kunnen gaan maar dit was niet wat wij ons ervan voorgesteld hadden. Het dorp was leuk, veel muziek overal, divers eten en zeker de straat waar wij ons hotel hadden, vlak voor de bushalte, je snapt het al, veel bedrijvigheid.

Dus wij vertrekken weer!!

Granada, Nicaragua

Granada, Nicaragua (t/m 19 februari)

Vanuit Estelli zijn wij naar Granada gereisd. Wederom met lokaal bus vervoer. Heerlijk is dit, superheet en hectisch, super vermoeiend maar de tijd vliegt. Kom je uit je hotel, denk je er ongeveer 15 minuten over te doen om een taxi te bemachtigen, is die er al na twee minuten. Volle bussen maar er kan altijd wel iemand bij. Mensen helpen je met je bagage, daarna moet je een tijd staan maar als er plek is word je geroepen om te komen zitten naast iemand. En met regelmaat, bij stilstaan van de bus of mensen stappen gewoon in, worden diverse dingen verkocht, van fruitzakjes, drankjes in zakjes tot pindas, snoepjes maar zelfs leerboekjes en zalfjes die echt wonderen verrichten.

Granada is een hele mooie stad aan het grootste meer van Centaal Amerika. Lago Nicaragua. Hierin ligt ook het eiland Ometepe, 74 km lang met daarop twee vulkanen, Concepcion die altijd rookt en met regelmaat erg actief is, de andere is niet actief (Maderas). Het besef van actieve vulkanen is bijzonder. Het besef van onder de zeespiegel leven ook ... Wij hebben deze vakantie twee keer een aardbeving meegemaakt, niet zo bijzonder dat de aarde echt verschuift maar je voelt ze wel degelijk en iedereen in de buurt is dan even stil en kijken elkaar aan met een gezicht van ‘komt er nog meer'.

In Granada was een poëzie festival van een week aan de gang. Dit bracht vele nationale en internationale bezoekers in de stad. Heerlijk om te zien. Op het centrale plein groot podium met elke avond voordragers van poëzie. Helaas is ons Spaans nog veel te slecht om de gedichten te kunnen volgen maar het gebeuren eromheen was prachtig. Veel leven, vele stands met artisanias, zelf gemaakte producten die mensen verkopen. Schilderijen, bijzonder soms, afbeeldingen van mensen die op de wc zitten. En al die mensen die langs komen om iets te verkopen, ook hier. Fluitjes, kauwgom, sigaretten, hangmatten en ook komen ze een bloem voor je maken van een lange grassoort.

Wat ook bijzonder was in deze stad dat iedereen in huis of hotel, schommelstoelen had. Lachen. Nicaragua is trouwens een prachtig land, wat hipper dan Guatemala, geen traditionele kledij, hippe spijkerbroeken, skinys zijn echt in. En ook hier lopen mensen op crocs en heeft zo ongeveer iedereen een mobiele telefoon. Vele, vele, vele vrouwen zijn dik. Toen ik daarover sprak met een Canadees die in Costa Rica woont zei hij ook dat dit komt omdat vrouwen in tegenstelling tot mannen niet sporten en wel, vaak vrij jong, vele kinderen baren. Hij zei wel dat ze er trots op zijn. Mijn mening is ook dat vrouwen vaak met eten bezig zijn, eten maken in de ochtend, middag, stalletjes aan straat, ze zijn de hele dag ermee bezig, is wat eenzijdig en ze eten de hele dag mee. Ook als ik zie wat ze op straat en in bussen verkopen ... dat is me toch een zoetigheid, je wilt het niet weten. En dat ze er trots op zijn is duidelijk, strakke hemdjes aan op korte broekjes of rokjes.

Van hieruit gaan wij naar de kust van Nicaragua, zullen zien wat dit wordt....

Vele lieve groeten van ons!!

Esteli, Nicaragua t/m 15 februari

Esteli, Nicaragua

Yoehoe, de antibiotica heeft zijn werk gedaan, en we kunnen weer verder!!

Maandagochtend (de elfde) de bus genomen naar San Salvador, met het idee om daar een dagje te blijven, maar de waarschuwingen over 'hier kun je 's avonds wel of niet komen'' deden ons al snel besluiten om de volgende ochtend weer door te reizen. Van San Salvador, normaal gesproken met bestemming Managua, Nicaragua, maar omdat dit ook zo'n stad met gebruiksaanwijzingen is zijn wij uitgestapt in Esteli, Nicaragua. Dit bleek helemaal geen verkeerde keus. Esteli is een wat grotere stad met een sterk Sandinisto verleden en een zeer prettige plaats om te vertoeven. Toevallig en gelukkig in een hotel terecht gekomen met veel lokale gasten in plaats van een hostel met alleen maar blanken. Een hele prettige plaats dus, waar veel uitstapjes te doen zijn maar dan georganiseerd door non profit organisaties ten behoeve van lokale families. Op dinsdag een sigarenfabriek bezocht (wat een stuk minder saai was dan het lijkt) en op woensdag een uitstapje naar Somoto Valley. Een Canyon, waar je wandelend en zwemmend doorheen kunt. Prachtig, en leuk met een lokale gids, die van de gelegenheid gebruik maakt om plekken te zoeken om vanaf 20 of meer meters hoog de rivier in te springen. Was een heerlijk dagje. Verder veel leuke mensen ontmoet en na een dagje chillen (vinden wij ook erg belangrijk) doorgereisd naar Granada, Nicaragua. Ook een juweeltje maar wel veel meer toerisme.

Verder geen verhalen maar foto's. Wij hoorden reeds eerder dat onze verhalen niet zo boeien maar dat er vooral naar de foto's gekeken wordt. En dan ook nog selectief, die waar wij zelf opstaan worden meer bekeken dan ‘natuurplaatjes'. Deze keer dus meer foto's van ons.

Vele lieve groeten, Jan en Mieke

Sneeuw!!!!

Ja jongens, zo gaat dat niet he.

Wij kunnen echt niet terug komen als het nog steeds vriest en sneeuwt.

Kunnen jullie dat even regelen?!???

kussen, Mieke en Jan

Suchitoto,El Salvador, laatste dag

Hallo allemaal,

Wij zijn weer een heel eind beter!! Jippie!!!!

De antibiotica enz. slaat goed aan. Vandaag zelfs alweer espresso op, heerlijk!! Dus gaan we morgen weer verder. Na een ontbijt een bus naar San Salvador, ongeveer 2 miljoen inwoners en ligt op 620 meter hoogte. Daar blijven wij een nacht en vandaar gaan we dit land weer uit en gaan naar Nicargua.

En de carnaval in Nederland? Goede sfeer daar?

Vele groeten en liefs,

Mieke en jan

Suchitoto, El Salvador

Suchitoto, El Salvador vanaf 3 februari 2013

Vanuit El Zonte zijn we naar Suchitoto gereisd. Om 09.00 uur zaten wij op de bus te wachten die pas om 10.15 kwam. Een zogenoemde chickenbus (oude Amerikaanse schoolbussen), behoorlijk vol, geen zitplaatsen meer maar er kan altijd nog wat bij. Ook wij met onze rugzakken. In die bus waren wij wel de enige toeristen dus hadden wij behoorlijk wat bekijks. En wij hadden dus ook veel te bekijken. Tijdens deze reis en de vele stops kwamen er steeds weer mensen bij. Er is dan een chauffeur en een jongen die alles regelt, betalingen, opschuiven, meetillen enz.

De eerste bus duurde 40 minuten, toen overstappen in La Libertad, 45 minuten naar San Salvador. Daar zijn we uitgestapt en hebben ongeveer 10 gelopen maar toen toch voor een taxi gekozen naar de volgende bushalte. Toen een busrit van twee uur en wij waren op bestemming. Die drie bussen kostte ons ongeveer 5 dollar samen en de taxi van een kwartier kostte hetzelfde. Heftig bezweet en stram in het lijf kwamen wij aan in dit mooie stadje Suchitoto.

Wij zijn hier nu 4 dagen maar hebben nog weinig gezien want de reizigers diaree sloeg toe. Ik zal jullie de details besparen .... Maar we hebben best een heftige te pakken dus zitten we de tijd gewoon even wat uit. Gelukkig zijn wij niet 3 weken op vakantie dus het kan wat leien. Wat wij wel doen is veel slapen, lezen, puzzelen, kaarten en wandelen (kleine stukjes lukken wel). Eerst hadden wij hier een hotel voor 14 dollar per nacht maar omdat daar toch muggen waren die je er dan niet bij wilt hebben zitten we nu even beetje luxe, 40 dollar per nacht met airco.

El Salvador heeft de US$ van de USA overgenomen. Niet leuk, wel handig. Wat je overhoudt kun je in elk ander land ook kwijt. Wellicht val ik in herhaling maar ik vind het zo bijzonder prettig, de mensen hier zijn bijzonder aardig. Loop je in het donker over straat dan groet iedereen je. En bij vragen krijg je een geduldig luisteraar voor je.

Suchitoto ligt aan het meer Lago Suchitlan. Dat hebben wij nog niet gezien maar dat komt nog.

Omdat wij momenteel niets meemaken vertel ik maar iets over de beestjes die wij hier tegenkomen. Eerste was natuurlijk een cucaracha (kakkerlak in het Spaans), die liep in bed over de benen van Mieke, daarna hebben we hem niet meer gezien. De pelikanen boven de zee maar daar hebben jullie al genoeg foto's van gezien. Hier in El Salvador zijn enorm veel vogels, die in de vroege ochtend en in de late namiddag enorm veel kabaal maken, geweldig. Ook zijn onze vriendjes weer volop aanwezig. Onze vriendjes zijn gekko's, die zijn superleuk, maken een lief geluidje en eten muggen. Als wij in onze hotelkamer binnen komen dan schiet er vaak eentje weg, achter een schilderijtje of achter het bed. Gisteravond zagen wij een libelle tegen het plafond aanhangen met daar omheen twee gekko's die het op hem gemunt hadden. Een uur later lag hij op de grond. Met regelmaat komt er een vlinder voorbij, niet zo bijzonder maar wel mooi. Geweldig was die leguaan die wij tegen kwamen toen we een hotel zochten. De vrouw die ons rondleidde wees hem aan, leguaan van het huis, maar liep wel om. Toen ik vroeg wat er zou gebeuren als ik erheen zou lopen kneep ze in haar arm, hij zou dan bijten. Maar hij was prachtig, meer dan een meter lang en van de grond tot boven zijn hoofd wel 45 centimeter.

Nog een leuk detail: Mieke maar hopen dat ze blonder wordt maar het lijkt toch meer zilver te worden.

Laatste nieuws 8 februari: Wij zijn naar de dokter geweest. Wij hebben inderdaad een heftige reizigers diarree te pakken en krijgen hiervoor een antibiotica en een probiotica. Mieke tevens een pijnstilling en een vochtregulering omdat haar bloeddruk wat laag is. Waarschijnlijk vanwege wat vocht tekort. Even geen koolzuurhoudende dranken drinken, dus ook geen bier (jammer) maar ook geen cola. Dat waren wij juist aan het drinken omdat vele reizigers dit doen ter voorkoming van diarree. Net dus snel een miniontbijtje genuttigd en al die pillen en poeders erin gestopt en genezing kan beginnen.

Daar bij de dokter was wel een belevenis wij waren er om 08.45 uur, kregen een nummertje en moesten naar een balie. Je verwacht het al, vele mensen in de rij en het zweet brak ons al uit, dit zou uren duren. Viel nog niet tegen, je moet even het systeem doorhebben . Bij de balie aan de beurt, nee we moesten toch eerst even ons gaan wegen. Daar hielp een mevrouw ons, schreef het gewicht op een klein briefje wat we dus weer af moesten geven aan de balie. Daar ingeschreven, kosten dollar 2,00 per persoon. Toen mocht je ergens gaan zitten. Later werden namen opgeroepen en werd je op een andere plek neergezet op volgorde. Daar lijkt ook alles weer door elkaar te gaan, maar nee, keurig op volgorde gaat dit. Dus drie uur later kwamen we naar buiten gelopen. Alhoewel naar buiten, de dokterspraktijk was eigenlijk buiten, in een soort van ommuurde tuin, met alles aanwezig, fysio, laboratorium, kinderarts enz. Er liepen dus heel veel vrouwen met kinderen. Toen wij net binnen waren was een non alle bezoekers aan het toe spreken over de liefde van Jesuscristo. Later liep Jan de non tegen het lijf, raakte met haar aan de praat en kreeg zowaar een rondleiding van haar. Zie je wel hoe lief!!

Vandaag in het dorp kwam een auto met luidspreker die op diverse plekken stopte en ook over het evangelie in een microfoon sprak en dit zeer passievol, ik bedoel schreeuwend en overtuigend. Op de terugweg werd Mieke aangesproken (in het Engels) door die man, via microfoon, drie straten konden meegenieten, hoeveel Jezus wel niet van haar houdt, eigenlijk de enige is die echt van haar houdt en dat geld niet belangrijk is enz. enz.

WIJ WENSEN JULLIE EEN HELE FIJNE CARNAVAL OF EEN FIJNE CHILLTIJD, ZO JE WIL!!!

XXXX Mieke en Jan

El Zonte, El Salvador

El Zonte, El Salvador

De dag welke wij zouden vertrekken vanuit San Pedro naar Antigua gingen we niet. Jan was die nacht ervoor ziek geworden, koorts. Na een hele dag veel geslapen te hebben en de goede zorg van Mieke over zich hebben laten komen is Jan weer helemaal opgeknapt en vertrokken wij die dag erna.

Weer een nacht Antiqua en die dag daarna een reis van een uur of zes naar de kust van El Salvador. De reis ging vlotjes, de grenzen ook. Eerst Guatemala uit en 10 minuten verder El Salvador in. Geen rijen en vriendelijke mensen die 2 minuten in je paspoort kijkt. Geen check van je grote bagage, perfect!!

De eerste indruk van El Salvador is dat ook hier de mensen enorm vriendelijk zijn. Ze luisteren geduldig naar wat je te vragen hebt en vertellen graag over van alles en nog wat. Geen klederdrachten meer zoals in Guatemala, de vrouwen met hun speciale rokken. Hier is het een beetje hipper, lijkt wel. El Salvador is het kleinste land van Centraal Amerika en ook het drukst bevolkte land.

Wij zijn nu in Playa El Zonte, dit is een van de vele stranden van La Libertad. Wij hebben gekozen voor een klein plaatsje en niet een van de grotere, Playa El Tunco, omdat daar volgens Lonely Planet informatie en wat wij hoorden wel heel veel surfdudes zijn. De Pacific is hier een aantrekkelijke trekpleister voor surfers. In het eerste hotel wat wij hier hadden bleek dit ook. Veel jonge lui, bruin en surfliefhebbers. Leuk gezellig maar wij zochten toch wat anders. Nu hebben we een hostel aan het stand, Olas Permanentes, zalig, heerlijk. Hier komen niet alleen de surftoeristen maar vooral San Salvadorianen die een dagje uit doen. De eerste dagen was het nog rustig maar vandaag, zaterdag, zit het vroeg op de dag al lekker vol. Dan hoor je tenminste Spaans om je heen in plaats van Engels. De hele dag het gebulder van die oceaan en het zicht op de meest prachtige golven. Het strand hier heeft een bijzonder lange inloop, wel vijftig meter, is zwart en heeft een fijne structuur. Natuurlijk zitten ook hier weer de vele krabbetjes in het strand. Ook zitten die krabbetjes hier die verschillende schelpen als huisjes gebruiken. Bijzonder grappig. Op het zandterras waar wij nu zitten zie je ze niet, maar toen wij gisteren avond thuis kwamen en er gesproeid was eerder op de avond liepen er wel honderden.

Ook een leuk detail is dat er een rivier uitkomt op de oceaan hier. Door die rivier moeten wij als we van de ene kan naar de andere kant van het dorp gaan via het strand. Zo wisselden wij ook van hotel, met rugzak en al door de rivier op fliplops, dat is toch echt wel backpacken, toch?

Deze dagen dus best lui geweest, zon, zee en zaligheid! Puzzelen, lezen, zwemmen en wandelen. Dan kun je het over meditatie hebben, ga aan het strand zitten en bekijk die golven. Daar kun je je niet van losmaken en je hoofd geraakt echt wel leeg.

Onze verdere plannen worden weer wat concreter. Vraag was of we nu gelijk weer El Salvador uit zouden gaan of nog niet. Morgen (zondag de 3^e) zitten we op de helft van onze vakantie. Dan vertrekken we met een lijnbus naar San Salvador om daar een bus ofzo te pakken naar het dorpje Suchitoto. Dit plaatsje/stadje ligt aan een meer in het noorden van El Salvador. Veel cultuur, kunst en festiviteiten wordt ervan gezegd. Wij gaan het meemaken. (zaterdag, 2 februari 2012)