Samara Beach, Costa Rica

Van Nicaragua naar Costa Rica

Lekker vroeg wilden wij weg, omdat er een bus om 09.30 uur zou gaan vanaf de grens. eerst taxi naar de grens. Andere toerist wilde wel mee. Leuk ben je eerst Engels tegen elkaar aan het praten tot je vraagt waar vandaan je komt, blijkt dit voor beide Nederland te zijn.

Voor de grens worden wij afgezet en gelijk komen de geldwisselaars op je af. Maar dat doen we nog even niet. Eerst het land uit komen, daarna mag je een stuk (niemandsland) lopen van ongeveer een kilometer om Costa Rica in te komen. Eerste paspoort controle daarna bagage check. Zo'n grens gebied heeft altijd iets lugubers, stof, hitte, beetje vervallen zooitje, rondhangende mensen en voor de grens staan er zo 30 of 40 vrachtwagens stil. Ik zou niet weten of die er vier uur over doen om de grens te passeren of vier dagen. Foto's maken wordt hier niet gewaardeerd dus doen wij dit maar niet. Maar de bus gehaald.

Aansluiting in Liberia, moesten een half uurtje wachten, niet verkeerd dachten wij. Maar potver Jan heeft op het nippertje het jatten van zijn portemonnee kunnen voorkomen. Mensen staan hier, was ons al opgevallen, heel netjes in de rij voor de bus, dus wij stonden bijna vooraan omdat we net te laat waren voor de eerdere bus. Een man die ons ‘hielp' bleek later ook bij twee andere boeven te horen. Tezamen veroorzaakten zij een dringpartij waarbij ze ondertussen Jans ritsje aan de zijkant van zijn broekspijp probeerden te openen om daaruit zijn portemonnee te pakken. Maar ondanks dat er aan drie kanten tegen Jan werd aangeduwd, had hij het door, hahaha. Jan was kwaad, wow, hij duwde die vent opzij, raapte zijn portemonnee op (ja 't was op het nippertje) en schreeuwde hierbij. Dat was zo ongeveer onze eerste kennismaking met Costa Rica, niet tof!!

Bus naar Nicoya, bus naar Samara beach, wij waren bijna 8 uur verder, bekaf, maar wel aan de kust. Wat we hier gaan doen weten wij nog niet. Vele uitstapjes is niet zo aan ons besteedt, dus wellicht wordt het genieten van de zee, elkaar en de zon.

Later zijn we nog een groot verschil met Nicaragua tegen gekomen. Hier in Costa Rica mag je echt op heel erg weinig plekken roken. Gister spraken we met de receptioniste van ons hotel en zij vertelde dat roken volgens de wet eigenlijk alleen mag in je eigen auto en in je eigen huis. Dus zelfs niet op straat. Is toch een kutregel of niet!! Nicaragua gaat daar toch beduidend soepeler mee om.

Wat hier zo prachtig is, is dat er loslopende paarden zijn in het dorp. Soms zie je ze alleen of met twee of drie op straat lopen en dan gaan ze een tuin/weilandje in. Of over strand, vanmiddag nog, vier paarden best flink in galop over het strand!! Prachtig!!

De hitte is ongelofelijk hier, echt, om 09.00 uur 's ochtends reeds 30 graden in de schaduw, overdag dus tot 35 graden. Dit hebben wij nooit eerder meegemaakt. De laatste dagen is het ook vele delen van de dag windstil. Dit blijkt te maken met de maanden maart en april die nu wat vroeger intreden.

Morgen gaan wij naar Alajuela, een stadje bij San Juan, hoofdstad van Costa Rica, vlak bij de luchthaven waar vandaan zondag ochtend ons vliegtuig naar Nederland vertrekt. Hier is de temperatuur beduidend lager, max. 25 graden en min. 13 graden. Betere overgang dachten wij zo. Dadelijk dus afscheid nemen van die fantastische Pacifische oceaan. Snik.