Granada, Nicaragua (t/m 19 februari)

Vanuit Estelli zijn wij naar Granada gereisd. Wederom met lokaal bus vervoer. Heerlijk is dit, superheet en hectisch, super vermoeiend maar de tijd vliegt. Kom je uit je hotel, denk je er ongeveer 15 minuten over te doen om een taxi te bemachtigen, is die er al na twee minuten. Volle bussen maar er kan altijd wel iemand bij. Mensen helpen je met je bagage, daarna moet je een tijd staan maar als er plek is word je geroepen om te komen zitten naast iemand. En met regelmaat, bij stilstaan van de bus of mensen stappen gewoon in, worden diverse dingen verkocht, van fruitzakjes, drankjes in zakjes tot pindas, snoepjes maar zelfs leerboekjes en zalfjes die echt wonderen verrichten.

Granada is een hele mooie stad aan het grootste meer van Centaal Amerika. Lago Nicaragua. Hierin ligt ook het eiland Ometepe, 74 km lang met daarop twee vulkanen, Concepcion die altijd rookt en met regelmaat erg actief is, de andere is niet actief (Maderas). Het besef van actieve vulkanen is bijzonder. Het besef van onder de zeespiegel leven ook ... Wij hebben deze vakantie twee keer een aardbeving meegemaakt, niet zo bijzonder dat de aarde echt verschuift maar je voelt ze wel degelijk en iedereen in de buurt is dan even stil en kijken elkaar aan met een gezicht van ‘komt er nog meer'.

In Granada was een poëzie festival van een week aan de gang. Dit bracht vele nationale en internationale bezoekers in de stad. Heerlijk om te zien. Op het centrale plein groot podium met elke avond voordragers van poëzie. Helaas is ons Spaans nog veel te slecht om de gedichten te kunnen volgen maar het gebeuren eromheen was prachtig. Veel leven, vele stands met artisanias, zelf gemaakte producten die mensen verkopen. Schilderijen, bijzonder soms, afbeeldingen van mensen die op de wc zitten. En al die mensen die langs komen om iets te verkopen, ook hier. Fluitjes, kauwgom, sigaretten, hangmatten en ook komen ze een bloem voor je maken van een lange grassoort.

Wat ook bijzonder was in deze stad dat iedereen in huis of hotel, schommelstoelen had. Lachen. Nicaragua is trouwens een prachtig land, wat hipper dan Guatemala, geen traditionele kledij, hippe spijkerbroeken, skinys zijn echt in. En ook hier lopen mensen op crocs en heeft zo ongeveer iedereen een mobiele telefoon. Vele, vele, vele vrouwen zijn dik. Toen ik daarover sprak met een Canadees die in Costa Rica woont zei hij ook dat dit komt omdat vrouwen in tegenstelling tot mannen niet sporten en wel, vaak vrij jong, vele kinderen baren. Hij zei wel dat ze er trots op zijn. Mijn mening is ook dat vrouwen vaak met eten bezig zijn, eten maken in de ochtend, middag, stalletjes aan straat, ze zijn de hele dag ermee bezig, is wat eenzijdig en ze eten de hele dag mee. Ook als ik zie wat ze op straat en in bussen verkopen ... dat is me toch een zoetigheid, je wilt het niet weten. En dat ze er trots op zijn is duidelijk, strakke hemdjes aan op korte broekjes of rokjes.

Van hieruit gaan wij naar de kust van Nicaragua, zullen zien wat dit wordt....

Vele lieve groeten van ons!!